This is the Voice!
Nederland, Polen, Amerika, Engeland, Noorwegen, Colombia, dit is pas een kleine selectie landen waarin het programma “The Voice” wordt uitgezonden. In ongeveer 50 landen is dit programma een enorm succes (talpa.tv). Uiteraard zijn er verschillen in de uitzendingen per land. Maar wat zijn deze precies?
Wij hebben ons gericht op het verschil in het geven van kritiek toegespitst op de positive politness die de juryleden gebruiken tijdens ‘the Blind Auditions’. Hiermee wordt in grote lijnen bedoelt dat de juryleden dingen zeggen zodat de kandidaat zich beter voelt of leuker gevonden wordt. Twee landen waarvan wij voorspelde dat er een er verschil zichtbaar zou worden na analyse waren Nederland en Amerika.
Het analysemodel dat wij hebben gebruikt is opgesteld door Brown & Levinson (1987). Dit model bestaat uit 15 strategieën die een mens kan gebruiken om schade aan de positive face van de geadresseerde te beperken. Met positive face wordt bedoeld dat iemand leuk gevonden wilt worden door de omgeving. Uit het onderzoek kwam naar voren dat tussen deze twee landen het aantal gebruikte strategieën niet verschilde. Echter in de gebruikte strategieën vonden wij wel een verschil. Zo vragen ze in Amerika meer naar kenmerken van de deelnemer (naam, leeftijd, afkomst etc.), overdrijven ze meer en maken ze meer beloftes. Dit zijn beloftes als “kom volgend jaar terug dan weet ik zeker dat het je gaat lukken!”. In Nederland daarentegen maken de juryleden meer grapjes en geven ze meer redenen waarom de kandidaat niet door is.